ESTP - Portret Promotora

 Jest wielu Promotorów, prawdopodobnie ok 10% populacji, a życie wokół nich nigdy nie jest szare. Są ludźmi akcji. W obecności Promotora wiele zaczyna się dziać: zapalają się światła, muzyka zaczyna grać, zaczynają się gry. Sprytni i pełni radości, Promotorzy zdają się sprawiać, że nawet najbardziej rutynowe czynności stają się ekscytujące. Nie znaczy to jednak, że poświęcają oni wiele czasu na rutynowe zajęcia. Zarówno w pracy, jak i podczas zabawy, Promotorzy rządają nowych zajęć i wyzwań. Są zuchwali i odważni, zawsze optymistyczni, wierzą, że sprawy potoczą się po ich myśli.  Podejmą oni ogromne ryzyko aby dostać się tam, gdzie chcą być. Wydają się być niezmiernie podekscytowani krocząc na skraju przepaści. Czyni to z nich najlepszych administratorów i negocjatorów, zdolnych wychwycić każdy problem, mogą być wybitnymi przedsiębiorcami, zdolnymi do dokonywania transakcji w sposób, w jaki nie potrafiłby zrobić tego żaden inny typ.


Promotorzy mają apetyt na najlepszej jakości rzeczy: najlepsze jedzenie, najlepsze wino, drogie samochody, modne ubrania. Są ekstremalnie obyci w kręgach towarzyskich, znając wielu ludzi, niemalże zawsze wiedzą dokładnie co powiedzieć do większości ludzi, których spotykają. 

Czarujący, pewni siebie i popularni, Promotorzy zachwycają swoich przyjaciół i investorów niekończącym się zapasem historyjek i żartów. Z punktu widzenia innych mają jednak w sobie coś tajemniczego. Żyją chwilą użyczając ekscytacji i nieprzewidywalności ludziom w swoim otoczeniu, jednak rzadko pozwalają innym naprawdę się do nich zbliżyć.


Mają małą tolerancję w stosunku do władzy lub zaangażowania. Jest bardzo prawdopodobne, że opuszczą sytuację, gdzie oczekiwanoby od nich aby nie wychylali się, lub grali drugie skrzypce.


Doskonale rozumieją oni maksymę: "Ten, kto podróżuje szybko, podróżuje sam". Mimo to, nie jest prawdopodobne aby byli oni samotni na długo, gdyż ich zuchwałość czyni ich niezwykle atrakcyjnymi dla wielu ludzi.


źródło: http://www.keirsey.com/handler.aspx?s=keirsey&f=fourtemps&tab=4&c=promoter

ESFP - Portret Performera

Performerzy mają szczególną umiejętność, nawet pośród Rzemieślników, aby zachwycać ludzi z ich otoczenia swoim ciepłem, humorem i często nadzwyczajnymi umiejętnościami muzycznymi i komediowymi. W pracy, z przyjaciółmi, czy z rodziną, Performerzy są elektryzujący i pełni radości. Zainteresowanie nimi leży w umiejętności stymulowania otoczenia do oderwania się od pracy i zmartwień, rozchmurzenia się i cieszenia życiem.

ESFP stanowią ponad 10 % populacji. Są urodzonymi artystami, uwielbiają ekscytację grania dla publiczności i szybko znajdują się w centrum uwagi, gdziekolwiek się nie pojawią.

Performerzy nie czują się komfortowo w samotności i szukają towarzystwa innych ludzi, które z resztą łatwo znajdują, gdyż są wspaniałymi towarzyszami zabawy.
Są rozmowni i dowcipni, lubią bawić się słowami. Nic nie jest poważne lub święte na tyle, aby z tego nie żartować.
Lubią żyć na "paśmie jazdy szybkiej", zdają się zawsze znać najnowsze trendy w modzie, muzyce i jedzeniu. Są pełni życia i nie mają zachamowań. Są duszą towarzystwa, zawsze próbując wywołać w innych radosny nastrój.

Talent Performera do cieszenia się zyciem jest na ogół zdrowy, jednakże są oni bardziej niż inne typy skłonni do ulegania pokusom. Uważają, że różnorodność jest smakiem życia, dlatego też są otwarci na próbowanie niemalże wszystkiego, co kryje w sobie obietnice dobrze spędzonego czasu, nie zawsze zważając na konsekwencje.

Jak wszyscy Rzemieślnicy, ESFP są nieuleczalnymi optymistami, "zawsze patrz na radosną stronę" to ich motto i będą unikać zmartwień i kłopotów tak długo, jak to możliwe. 
Są najbardziej szczodrym typem, oraz drugim, zaraz po Kompozytorze (ISFP), pod względem życzliwości. Nie są skąpi i mają małe pojącie o oszczędzaniu. Co ich to twoje, dają to, co mają nie oczekując nic w zamian. 

Performerzy postrzegają życie jako wieczny róg obfitości, z którego wypływa niekończący się zapas przyjemności.


źródło: http://www.keirsey.com/handler.aspx?s=keirsey&f=fourtemps&tab=4&c=performer

ENFP - Portret Obroncy

Tak, jak inni Idealiści, obrońcy są raczej rzadcy, stanowiąc około trzech procent populacji, ale nawet bardziej niż inni uważają oni intensywne doświadczenia emocjonalne za niezbędne do spełnienia w życiu. ENFP mają szeroki zakres i różnorodność uczuć i wielce pożądają nowości. Postrzegają życie jako ekscytującą sztukę, z wieloma możliwościami dla dobra i zła i chcą doświadczyć wszystkich znaczących zdarzeń i spotkać fascynujących ludzi. Najbardziej towarzyscy ze wszystkich Idealistów, Obrońcy nie mogą się doczekać, żeby powiedzieć innym o ich nadzwyczajnych przeżyciach. W ogóle nie męczy ich rozmawianie z innymi i zyzwyczaj nie jest to zwykłe opowiadanie historii; Obrońcy często mówią lub piszą w nadziei na ujawnienie jakiejś prawdy o ludzkim doświedczeniu, albo na motywowanie innych swoimi silnymi przekonaniami. Ich chęć wypowiadania się na temat problemów, czy zdarzeń wraz z bezgranicznym entuzjazmem i wrodzonym talentem językowym czyni ich najbardziej żywotnym i inspirującym z pośród wszystkich typów. 

Jako indywidualiści, ENFP dążą do swego rodzaju osobistej autentyczności i ta chęć bycia sobą jest zwykle atrakczjna dle innych ludzi. Ich nadzwyczajna moc intuicji pozwala im na odgadnięcie, co dzieje się we wnętrzach innych ludzi, odczytując z łatwością ukryte emocje. Obrońcy bezustannie skanują swe środowisko społeczne i nie ma intrygującego charaktery czy cichego motywu, który zdołałby ujść ich uwadze. ENFP są, znacznie bardziej niż inni Idealiści, przenikliwymi obserwatorami ludzi wokół nich i są zdolni do intensywnej koncentracji na jednostce. Ich uwaga jest rzadko pasywna lub przypadkowa. Wręcz przeciwnie, są oni bardzo wrażliwi i czujni, zawsze gotowi na sytuacje awaryjne, zawsze wypatrując tego, co możliwe.

Obrońcy zwykle dobrze sobie radzą w kontaktach międzyludzkich i zwykle mają wielu przyjaciół. Obcując z nimi są ciepli i pełni energii. Dają się lubić i czują się odprężeni wśród kolegów, pracowników i studentów. Dobrze sobie radzą przed publicznością, rozmawiając przez telefon i są tak spontaniczni, że inni uwielbiają przebywać w ich towarzystwie. Są ludźmi pozytywnymi i tryskającymi energią i często ich ufność w dobroć życia i ludzkiej natury sprawia, że dzieją sią dobre rzeczy.

źródło: http://www.keirsey.com/handler.aspx?s=keirsey&f=fourtemps&tab=3&c=champion

ENFJ- Portret Nauczciela

Nawet bardziej, niż inni Idealiści, Nauczyciele mają naturalny talent do prowadzenia studentów, czy kursantów w kierunku uczenia się, albo jak sami Idealiści lubią o tym myśleć, przyzywać potencjał uczącego się. Nauczyciele (około dwóch procent populacji), potrafią – zdawałoby się bez wysiłku i niemalże nieskończenie – wymyślać fascynujące zajęcia wspomagające uczenie się dla swych studentów. U niektórych nauczycieli ta umiejętność rozbudzania wyobraźni graniczy z geniuszem. Ale być może największa ich siła drzemie w ich wierze w uczniów. Nauczyciele u swoich studentów poszukują tego, co najlepsze i jasno komunikują, że każdy ma nieopisany potencjał. Ta pewność może zainspirować studentów, aby rozwinąć się bardziej, niż kieldykolwiek by to sobie wyobrażali.


Niezależnie od tego, jaką dziedzinę wybiorą, ENFJ uważają ludzi, za najwyższy priorytet i instynktownie wyrażają zainteresowanie i chęć bycia zaangażowanym. Ciepli, otwarci i prawdopodobnie najbardziej ekspresyjni ze wszystkich typów, Nauczyciele wybornie posługują się jęyzkiem, zwłaszcza komunikując się ustnie, twarzą w twarz. Nie obawiają się wypowiedzieć się pozwalając innym poznać swoje uczucia.Opowiadają o swoich pasjach bardzo kwieciście i mogą, przy odrobinie praktyki stać się charyzmatycznymi mówcami. Umiejętności werbalne pozwalają Nauczycielom mieć duży wpływ na grupy i często są oni proszeni o przyjęcie roli przywódcy. 

Luudzie o typie ENFJ lubią rzeczy ustalone i zorganizowane, więc zaplanują godziny pracy i spotkania towarzyskie z dużym wyprzedzeniem i są godni zaufania jeśli chodzi o dotrzymywanie tych zobowiązań. Wysoko sobie ceniąc harmonijne relacje z innymi i współpracę, Nauczyciele są nadzwyczajnie tolerancyjni, łatwo pozostać z nimi w dobrych stosunkach i zwykle są lubiani, gdziekolwiek się pojawiają.


Nauczyciele są wrażliwi, a ich intuicja zwykle jest dobrze rozwinięta. Ich umiejętność wglądu we własne wnętrzne nie ma sobie równych. Bez wątpienia wiedzą, co dzieje się wewnątrz ich samych i mogą "czytać" innych ludzi z osobliwą precyzją. Nauczyciele identyfikują się z innymi łatwo, w pewnym sensie przejmując cechy, uczucia i poglądy osób znajdujących się wokół nich. Ponieważ nieświadomi "wchodzą w skórę" innych ludzi, Nauczyciele czują bliską więź z ludźmi w swoim otoczeniu, okazując szczere zainteresowanie radościami i smutkami swoich pracowników, uczniów, kolegów, klientów i tych, których kochają.

źródło: http://www.keirsey.com/handler.aspx?s=keirsey&f=fourtemps&tab=3&c=teacher

Introwertyzm - Fakty i Mity

Michał Lewandowski


Wokół pojęcia introwertyzmu i samych introwertyków narosło dużo mitów i nieporozumień. Z jednej strony powodowane jest to postrzeganiem introwertyzmu poprzez jego skrajną formę. Z drugiej zaś strony sami introwertycy postrzegani się jako tajemniczy, wyniośli i zamknięci w sobie, co ułatwia powstawanie nieprawdziwych informacji na ich temat. Odpowiedzmy więc na pytanie, czym introwertyzm jest, a czym zdecydowanie nie jest?

Rozprawmy się z mitami

Introwertyzm nie jest nieśmiałością, choć często bywa z nią mylony. Osoby nieśmiałe obawiają się wyjść z inicjatywą, obawiają się kontaktów społecznych, natomiast potrzebują tych kontaktów, żeby czuć się dobrze. Natomiast introwertycy po prostu nie mają ochoty na rozmowę z dwudziestą osobą z rzędu o tym, że pogoda dzisiaj nie dopisała i korki sparaliżowały ruch w całym mieście. Po prostu nie jest to im do niczego potrzebne, a wręcz nadwyręża ich zasoby energetyczne. Introwertyk bowiem czerpie energię z wewnątrz, z przebywania sam ze sobą, zaś kontakty z innymi ludźmi powodują ubytek tejże energii. Dla kontrastu, u ekstrawertyków sytuacja ma się dokładnie odwrotnie. Czerpią energię z kontaktu z otoczeniem, a przebywanie samemu ze sobą ich męczy.

Introwertyzm nie jest depresją. Oczywiście, introwertycy narażeni są na depresję tak samo jak ekstrawertycy. Niektóre badania mówią nawet, że depresja częściej zdarza się u introwertyków. Jednak sam fakt, że osoba nie tryska entuzjazmem, jest wyciszona i skupiona w sobie, nie oznacza od razu, że właśnie planuje skok z dachu wieżowca i należy szybko skontaktować ją z najbliższym psychiatrą. Być może są to właśnie najszczęśliwsze chwile w jej życiu, tylko w jej charakterze nie leży oznajmianie tego całemu światu. Ona po prostu tak nie działa.

Introwertyzm nie jest zaburzeniem. Bywa często mylony z osobowością schizoidalną. Introwertycy są zdrowymi osobami, potrafiącymi w pełni realizować swoją osobowość, potencjał, oraz cieszyć się głębokimi relacjami z ludźmi. Natomiast osobowość schizoidalna to zaburzenie polegające min. na odcięciu się od kontaktów społecznych, braku satysfakcji w relacjach z ludźmi i spłyceniu osobowości. Pamiętajmy zatem, że fakt, że ktoś nie pokłada się ze śmiechu po naszym durnym dowcipie nie oznacza jeszcze, że jest psychicznie chory.

Osoby introwertyczne nie są nieprzyjazne, wycofane, gburowate i pozbawione umiejętności społecznych. Są zazwyczaj świetnymi słuchaczami, dużo bardziej elastycznymi w konwersacji niż większość ekstrawertyków. Nie pokazują zazwyczaj emocji, natomiast ze względu na dużą refleksyjność są ich dużo bardziej świadomi niż ekstrawertycy. Wolą kontakty jeden na jeden niż egzystowanie w dużej grupie, i w takich sytuacjach świetnie się sprawdzają. Nie lubią rozmów o przysłowiowej „dupie Maryny”, natomiast jeśli znajdą z drugą osobą interesujący ich temat, potrafią być wspaniałymi partnerami w dyskusji. W kontaktach społecznych działają inaczej niż ekstrawertycy. Nie gorzej, po prostu inaczej.
________________________________________
Introwertyk nie jest odludkiem. Człowiek jest zwierzęciem społecznym i każdy z nas potrzebuje kontaktu z innymi ludźmi. Różnica między introwertykami a ekstrawertykami polega na preferowanej intensywności i formie kontaktów. Podczas gdy ekstrawertyk lubi przebywać w grupie, wśród dużej ilości osób, niezależnie od tego czy je zna, czy nie, introwertyk preferuje niewielką grupę sprawdzonych znajomych. Zazwyczaj woli również spotykać się z nimi osobno, w cztery oczy. Dla introwertyka ważna jest również jakość rozmów, dlatego starannie dobiera sobie rozmówców. Jeśli jesteś przyjacielem introwertyka, doceń to.
Introwertycy nie są gorszymi pracownikami niż ekstrawertycy. Przekonanie, że może być inaczej, bierze się stąd, iż ekstrawertycy przez swoją ekspresyjność są bardziej widoczni w miejscu pracy. To jednak tylko umiejętność sprzedawania siebie, która nie ma nic wspólnego z efektywnością pracy. Introwertyzm współgra bowiem z wysokimi umiejętnościami analitycznymi. Osoby introwertyczne lepiej radzą sobie z zadaniami żmudnymi i wymagającymi skupienia uwagi. Są zwykle kreatywne, jednak umiejętność generowania pomysłów ujawnia się dopiero w samodzielnej pracy, poza zorganizowanymi burzami mózgów. Lubią pracować samodzielnie, jednak potrafią także współpracować dobrze z innymi, szczególnie w relacjach jeden na jeden. Dobrze odczytują potrzeby klientów i współpracowników dzięki umiejętności słuchania i elastyczności. Dużo zależy więc od kultury organizacyjnej firmy, która może promować postawy ekstrawertywne lub introwertywne, lub umożliwiać pracownikom realizowanie swojego potencjału niezależnie od posiadanego temperamentu.
Introwertyzm – co to takiego?

Pojęcie introwertyzmu wprowadził szwajcarski psychiatra i psycholog Carl Gustaw Jung w 1920 roku. W książce „Typy psychologiczne” introwertykami określił osoby, które energię czerpią ze świata wewnętrznego, z własnych idei, uczuć i wrażeń, podczas gdy przeciwstawnych im ekstrawertyków energetyzuje świat zewnętrzny, ludzie w otoczeniu, nowe przedsięwzięcia i aktywności. W związku z tym, introwertycy potrzebują samotności, by zregenerować siły. Większość psychologów zgadza się, iż introwersja jako cecha osobowości ma podłoże genetyczne, w związku z czym w niewielkim stopniu poddaje się modyfikacji. Amerykańska psychoterapeutka Marti Olsen Laney stwierdziła, że jest to kwestia pracy mózgu, który u introwertyków podczas myślenia wytwarza więcej połączeń neuronalnych, w związku z czym proces myślowy jest wolniejszy, lecz bardziej złożony i pogłębiony.

Pamiętajmy jednak, że mimo niewielkich możliwości zmiany naszego temperamentu, możemy wykształcić w sobie umiejętności pozwalające na bardziej elastyczne dopasowanie do otoczenia, niezależnie od tego, czy jesteśmy ekstrawertykami czy introwertykami.

Introwertyzm i Ekstarwersja

Introwersja i ekstrawersja - pojęcia wprowadzone przez Carla Gustava Junga (na podstawie teorii temperamentów fizjologicznych Kretschmera) w pracy Psychologiczne Typy(1921), a zmodyfikowane przez Eysencka w teorii temperamentu PEN.

Według Junga introwersja i ekstrawersja to dwa ogólne typy postaw, które wyrażają kierunek, w jakim zmierza libido (rozumiane nie jako popęd seksualny, jak u Freuda, ale jako ogólna energia psychiczna). Ekstrawertyk kieruje swoje zabiegi adaptacyjne i reakcje na zewnątrz, sterują nim oczekiwania i potrzeby środowiska społecznego. U introwertyka natomiast, libido realizuje się poprzez subiektywne stany wewnętrzne i procesy psychiczne, a pierwszą reakcją introwertyka na nieznane środowisko jest wycofanie. Hans Eysenck nie definuje ekstrawersji wprost, uznając ją raczej za korelacje między cechami. Jego zdaniem ekstrawertycy, w przeciwieństwie do introwertyków, charakteryzują się takimi cechami, jak: towarzyskość, żywość, aktywność, asertywność i poszukiwanie doznań.

Carl Gustav Jung pisał: "W trakcie analizy osobowości okazuje się, że ekstrawertyk włącza się w świat odniesień za sprawą pozostawania w nieświadomości co do samego siebie jako podmiotu czy też ulegania złudzeniom co do samego siebie, jeśli natomiast chodzi o introwertyka, okazuje się, że urzeczywistniając swą osobowość w społeczności, zupełnie bezwiednie popełnia on najpoważniejsze błędy i dopuszcza się najbardziej absurdalnych niezręczności".
________________________________________

Według R. Depue i P. Collinsa ekstrawersja jest podwyższoną wrażliwością na bodźce zapowiadające nagrodę, a introwersja wrażliwością na bodźce zapowiadające karę.

Introwersja i ekstrawersja a układ nerwowy




• Zgodnie z teorią aktywacji i teorią hamowania Eysencka, na wymiarze równowagi procesów pobudzenia/hamowania korowego introwertycy znajdują się na biegunie pobudzenia, czyli mają chronicznie podwyższony poziom aktywacji, a ekstrawertycy - na biegunie hamowania i mają chronicznie obniżony poziom aktywacji.
• U introwertyków dominuje część przywspółczulna autonomicznego układu nerwowego, a u ekstrawertyków część współczulna. Dominującym szlakiem nerwowym u introwertyków jest szlak, w którym neuroprzekaźnikiem jest acetylocholina, a u ekstrawertyków ten szlak, w którym neuroprzekaźnikiem jest dopamina
• Introwertycy mają większy przepływ krwi w płacie czołowym i w przedniej części wzgórza, a ekstrawertycy w przedniej części zakrętu obręczy, w płatach skroniowych i w tylnej części wzgórza.
• Badania wykazały, że po wyciśnięciu kropli cytryny na język, u introwertyków stwierdza się większe wydzielanie śliny, niż u ekstrawertyków. Wynika to z bardziej aktywnego tworu siatkowatego u introwertyków
źródło: wikipedia