Utalentowany Introwertyk

Zachodnia cywilizacja jest dziś zdominowana przez ekstrawertywny punkt widzenia. Jest tak dlatego, że ekstrawertycy przeważają introwertyków swoją liczebnością w stosunku 3:1, są głośniejsi i łatwiej ich zrozumieć niż introwertyków.





Jednakże, pomimo tego, że introwertycy stanowią mniejszość w społeczeństwie

, są większością wśród utalentowanych ludzi. Co więcej, zdaje się, że poziom introwertyzmu zwiększa się wraz z wyższym poziomem inteligencji. Około 75% ludzi z poziomem inteligencji 160 to introwertycy.



Z powodu skupienia na swym świecie wewnętrznym, introwertycy raczej nie uczą się metodą prób i błędów. Rozumieją poprzez obserwację i wolą nie działać lub odpowiadać bez dokładnego przemyślenia. Muszą najpierw zebrać odpowiednie informacje i zadać kilka pytań.



Introwertycy nie przerywają pytaniami i komentarzami, do czego skłonni są ekstrawertycy. Introwertycy potrzebują czasu na przetrawienie informacji, zanim na nie zareagują. Bardzo charakterystycznym jest dla nich robienie pauzy przed działaniem. Ta pauza, często przez innych nazywana wahaniem, daje im czas na zbadanie i zaklasyfikowanie nowej sytuacji, aby podjęte działania miały sens na dłuższą metę.



Introwertycy lubią pracować z ludzi pojedynczo, a nie w dużych grupach. Bardzo angażują się w swoją pracę i rzadko nazywają ją skończoną. Podczas prezentowania efektów swojej pracy są skłonni do podawania jedynie wniosków, a nie co zrobili i jak do tego doszli. Potrzebują czasu na refleksje, rozważania nad rozwiązaniami problemów oraz czasu, aby emocje opadły zanim mogą o nich rozmawiać.



Napięcie wśród introwertyków narasta, kiedy stanowią mniejszość w grupie takiej, jak klasa, gdzie przeważają ekstrawertycy. Jeśli wymagane jest ciągłe przebywanie razem z innymi ludźmi, rozwój pomysłów może być zahamowany.



Introwertycy potrzebują zastanowić się nad pytaniem, zanim dadzą odpowiedź. W analizie nagranej dyskusji klasowej wykazano, że nauczyciel czeka mniej niż sekundę na odpowiedź na zadane pytanie (Rowe, 1974).



W ogólnej populacji na jednego introwertyka przypada trzech ekstrawertyków. To może prowadzić do założenia, że ekstrawersja jest lepsza. Założenie to może być przeszkodą w rozwoju introwertyków. Muszą oni być bardzo sceptyczni wobec założeń, że rzadkie lub inne znaczy gorsze.



Najzdolniejsi introwertycy potrafią "używać" ekstrawertyzmu, ale nigdy nie próbują być ekstrawertykami. Potrafią doskonale radzić sobie ze światem zewnętrznym, bez przykładania do niego zbytniej wagi. Cenią sobie swój sposób bycia z niego czerpią niewzruszoną orientację.



Introwertycy mają w sobie wrodzoną ciągłość, niezależność od chwilowej, zewnętrznej sytuacji. Zewnętrzne warunki i sytuacje różnią się ciągle, ale ich wewnętrzne ja jest stałe. Z powodu ciągłego skupienia na swoim wnętrzu, Introwertycy wydają się niezaangażowani w wydarzenia zewnętrzne. Przydatnym aspektem tego braku zaangażowania jest to, że brak zachęty nie wywiera na nich wielkiego wpływu. Jeśli wierzą w to, co robią, będą zadowoleni pracując nad tym przez długi czas bez żadnego wsparcia w postaci zachęty. Takie zachowanie nie ma sensu dla ekstrawertyków, którzy wiedzą, że ich praca jest dobra, kiedy są świadomi, co myślą o niej inni.



Ekstrawertycy kierują większość swojej uwagi i energii ku światu zewnętrznemu. Rozumieją świat poprzez działania i reagowanie na nie. Mają skłonność do uzewnętrzniania rzeczy, aby lepiej je zrozumieć. Uczą się metodą prób i błędów i generalnie lubią szybsze tempo niż introwertycy. Ekstrawertycy lubią także prace wymagające ciągłego kontaktu z ludźmi.

Introwertycy z reguły wybierają taki rodzaj pracy, gdzie mogą funkcjonować niezależnie, lub indywidualnie z innymi osobami i lubią mieć czas na rozmyślanie przed podjęciem działania.



Ekstrawertycy lubią wiele interakcji społecznych z wieloma różnymi osobami. Zwykle mają wielu przyjaciół i znajomych. Introwertycy są w równym stopniu, co ekstrawertycy cieszyć się przyjaźnią i pracą z ludźmi, ale wybierają przyjaciół ostrożniej i nie lubią pracować w dużych grupach.



Introwertycy posiadają wspaniałą umiejętność koncentracji i są w stanie ignorować wiele zakłóceń pochodzących ze świata zewnętrznego. Ich zwięzła komunikacja oszczędza im potencjalnie przytłaczających wymagań świata zewnętrznego dotyczących ich czasu i energii i pozwala powrócić do kolejnego niezakłóconego okresu pracy.



Ekstrawertycy rozwiązują swoje problemy rozmawiając o nich. Jest to częścią uzewnętrzniania ich procesu myślowego. Segregują swoje myśli werbalizując je. Introwertycy natomiast rzadko rozmawiają o swoich problemach, lecz myślą o nich. Jeśli ostatecznie stwierdzą, że potrzebują porady, nie chcą już o tym myśleć, ani porozmawiać. Chcą rozwiązania.



Introwertycy czytają więcej od ekstrawertyków, częściowo dlatego, że jest to społecznie akceptowana forma spędzania czasu samemu.



Członkowie rodziny często zarówno introwertykami i ekstrawertykami. Może rozwinąć się między nimi napięcie jeśli w rodzinie dominują ekstrawertycy. Introwertywny syn lub córka w rodzinie ekstrawertyków może nauczyć się bycia trochę bardziej ekstrawertywnym/ną, ale wciąż musi znaleźć czas dla siebie, na przykład czytając w swoim pokoju. Jednakże wycieczki samochodowe, kiedy nie może "uciec" mogą pozostać problemem.



Społeczeństwo, rodzice i nauczyciele próbują zmienić introwertyków w ekstrawertyków, ale muszą zrozumieć, że nie ma w tym wymiarze dobrych lub złych sposobów funkcjonowania, a tylko różnice. Introwertyzm jest całkowicie normalny i nie potrzeba na to lekarstwa.



W związku z tym, że introwertyzm jest typem osobowości, nie ma sensu, aby rodzice czekali, aż dziecko z niego wyrośnie, lub żeby partner nagle stał się ekstrawertykiem. Może jest to bardziej społecznie akceptowane, ale na pewno nie możliwe.



Kiedy rodzice rozumieją dziecko będące introwertykiem, ma ono kawałek twardego gruntu pod nogami, aby móc być sobą. Ale jeśli podejrzewa, że rodzice chcą, aby było inne, czyli aby zachowywało się wbrew swej introwersji, traci wiarę w siebie.



Pomimo tego, że dzieci są znacznie bardziej wrażliwe, nawet wiara dorosłych w ich introwertyzm jest często podkopywana przez ukochane osoby, które go nie rozumieją bądź nie akceptują.



Więcej niż czegokolwiek, introwertycy potrzebują szacunku dla ich orientacji. Zarówno ze strony innych jak i siebie samych - samoakceptacji.



na podstawie: http://talentdevelop.com/articles/GiftIntrov.html